ธนุ, ธนุรญ หมายถึง (แบบ) น. ธนู. (ป.).
(แบบ) น. ธนู. (ป.).
[ทะนุระมาก] น. ทางโค้งเหมือนธนู. (ส.).
[ทะนุระ] น. วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ๆ. (ส.). (ดู อุปเวทประกอบ).
[ทะนุระ] น. วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ๆ. (ส.). (ดู อุปเวทประกอบ).
ชื่ออาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันธนูซึ่งมีสายธนูสำหรับน้าวยิงและลูกธนูที่มีปลายแหลม; ชื่อกลุ่มดาวรูปธนู เรียกว่า ราศีธนูเป็นราศีที่ ๘ ในจักรราศี; ชื่อดาวฤกษ์อนุราธา. (ป. ธนุ).
น. ฝีมือยิงธนู, การฝึกหัดยิงธนู. (ส.).
ดู ธน, ธน-.